Istanbul

Gozumde, burnumda, heryerimde tutuyor. Canim Cigdem'im yollamis simdi. Su an orda olmayi ne kaadar cok isterdim. Her zaman sikayet ettigim gurultusunu bile ozledim. İlik havayi icime solumayi, iskeleden gecerken kestane alip yemegi, iskeledeki onca isportaci arasindan hizla gecerek Kuzguncuk'a yol almayi, gunun yorgunlugunu bir tabak cekirdek citerek atmayi, kardesimle sahilde bir bardak cay icmeyi, gecerken Sevos'a ugrayip kek yiyip dedikodu yapmayi, ya da is cikisi Hulya ile Kanyon'da peynir tabagi ve sarap ziyafetimizi, daha bir suru seyi oyle cok ozledim ki. Halbuki daha 1,5 ay oldu Istanbul'dan geleli.