ÖFKE

 "Öfke yakıttır. Öfkeyi hissederizve bir seyler yapmak isteriz. Birine vurmak, bir şey kırmak, cilgina dönmek, duvara yumruk atmak, o serserilere hadlerini bildirmek. Ne var ki nazik insanlar oldugumuz icin öfkemizi bastırır, reddeden, gömer, engeller, saklar, onunla ilgili yalan söyler, ilaçla yatistirir, üstünü örter, yok sayarız. Onu dinlemek disinda her seyi yaparız.

Öfkeye kulak verilmesi gereklidir. Öfke bir ses, bir cinlik, bir yakarış, bir taleptir. Öfkeye saygı duyulması gerekir. Neden mi? Öfke bir harita oldugu icin. Öfke bize sinirlerimizi gösterir. Nereye gitmek istediğimizi gösterir. Nerede oldugumuzu görmemizi saglar ve artık bundan hoslanmadigimizda bunu bize haber verir. Sadece suçluyu degil, yolu da gösterir. Tikaniklik yasayan bir sanatcinin iyileşmesinde öfke bir sağlık göstergesidir."

... 

Öfkelendigimiz zamanlarda, genellikle öfke hissettiğimiz icin öfkeli oluruz. Lanet olası öfke! Bize eski hayatimiza daha fazla devam edemeyeceğimizi söyler. Eski hayatimizin ölmekte oldugunu söyler. Yeniden doğmakta oldugumuzu söyler ve dogum aci verir. Bu aci da bizi öfkelendirir. 

....

Öfke düsman degildir. Öfke bizim dostumuzdur. Hos bir arkadas degildir. Nazik bir arkadas degildir. Ne var ki son derece sadik bir arkadaştır. Aldatildigimizda daima uyarır. Kendimizi aldattigimizda daima bizi uyarır. Kendi iyiliğimiz icin harekete gecmemiz gereken zamanlar bize haber verir. 

Öfke kendi basına eylem degildir. Eylem gecme cagrisidir."*

Liby Page,  Doucer 

O yüzden öfkeme sahip cikiyorum. O yüzden öfkeli olmak icin kendime izin veriyorum. Bütün bunları günlerdir anlatmaya calisiyordum ama bu sabah okuyunca derli toplu birilerinin yazdigini görmek iyi geldi.

Kimseye kin gütmeyeceğim, acilasmayacagim hayat karsisinda. Tam aksine yeniden sevgi dolu olabilmek icin öfkeme izin veriyorum. Ama artık sinirlerimin asilmasini yok saymak yerine, öfkemle oturup kendime yeni sinirler çiziyorum. Ben hiç olmadigin kadar iyiyim, merak etmeyin. 

*Julia Cameron, Sanatcinin Yolu: Ileri Yaraticiliga Giden Spiritüel Bir Yol, Butik Yayincilik, Istanbul, s. 74-75.

Su yazım Baran'a bu sarkiyi hatirlatmis. Sagolsun benimle paylaştı. Cok güzelmiş. Sözleri de burda. Bana da hatırlattı birilerini ;)

I used to open my doorTo pretty much anyone who was tryna look forA place to feel safeBut I made my whole world safer for everyone but me
So, I took my bones and I called them my ownAnd I found a place inside that's safe for meAnd now I wander the world alone but aliveSmiling on the inside
I'm taking back all the pieces of meThat were taken unwillinglyI'm offering myself up to the heavensI'm ready to love what I've been givenI'm getting back to my own rhythmIt's such a new kind of livingI'm picking myself up off the carpetI'm running my hands over my bodyI'm back on land, welcome to your life, Alice
I used to open my doorTo pretty much anyone who was tryna look forA place to feel safeBut I made my whole world safer for everyone but me

Yorumlar

Popüler Yayınlar