KOCA KADIN OLDUM HALA :)

Hep konuşuruz, biz küçükken 35 yaşındaki minnoş annelerimiz bize kocaaa kadınlar gibi gelirdi de 44 yaşındaki ben kendime koca kadın gibi asla ve kat-a gelmiyorum. Evet aynaya baktigimda 44 yaşında oldugumu görüyorum, artık orta yas grubundayim ama kendimi hala koca bir kadın gibi hissetmiyorum. Çünkü, evet koca kadın oldum ama hala:

• kendimi catir cutur gömüyorum, kendimle ölümüne dalga geciyorum
• canim dans etmek isterse sokak ortasında dans ediyorum, kızımla sokak ortasında zıplaya zıplaya yürüyorum
• cok icip klozet önünde yerde yattigim akşamlar hala oluyor, bana en inanılmaz geleni bu ya rezillik
• saftirik saftirik herkese her seye anlatabiliyorum, hala insanlara güveniyorsam demek ki 
• yeni bir insan iliskisine bastan güvenerek dolu krediyle başlıyorum bak halaaa
• pek cok seye stres yapmam gerektiğini düşünüp stres yapıyorum ama daha cok "niye kafama takmiyorum lan ben" gibisinden yani, hala aklim bes karis havadaysa demek ki
• ac köpekler gibi öğrenmeye devam ediyorum

Bonheur de Vivre, Henri Matisse, 1906

• bazen çizgilere basmadan yürümeye calisiyorum
• param olsun olmasın harcıyorum
• elden bıçak vermiyorum ya da tükürerek veriyorum
• korku filmi izleyemiyorum
• ders calisiyorum
• okula gidiyorum
• ayni okulda hem öğretmen hem de ögrenciyim
• kizcelerle biraraya gelince hala ergen muhabbeti yapıyoruz
• bir kitabi ya da diziyi cok seversem sabahlara kadar oturup bitirip ertesi gün sürünüyorum
• bazen aksam yemeklerinde misir patlatip yiyorum, isin kötüsü bu sene kizceme de bir iki kez yaptim 
• beni korkutan seyleri deniyorum, lunaparkta cok dönen seylere binmek ya da kaymak gibi, daha dogrusu kaymak icin türlü cesit korkunç liftlere binmek gibi
• olur olmadık yerde gülme krizine giriyorum
• bazı günler koca kadın gibi giyinip kendimi cok olgun hissediyorum, yaptigim seyden gururlanıp ne kadar da sorumluluk sahibi bir kadın oldugumu düsünüyorum ama mesela o anda, tam bunları düşünürken, önümde bekleyen treni kaciriyorum 
• kendimi asla ama asla ciddiye alamıyorum.

Joie de Vivre (Antipolis), Pablo Picasso, 1946

Düsünsem, aklıma daha cok madde gelir ama şimdilik bu kadar. Hadi biraz da siz yazın koca kadın olup da hala ne saçma salak seyler yapıyorsunuz? Hayat ne olursa olsun yasamaya deger bir macera, ve koca koca kadınlar olsak da, hala keşfedilmeyi bekleyen kocaaa bir dünya var. Yasasin!!!

Edit: bazen adı Murat olan biriyle konuşurken içimden takılmış gibi sürekli “koyayım da tur at” diyorum.