14 Yil Önceki Ben, Görünmez Seytanlar, Kuyucakli Yusuf ve Diger Seyler

Tesadüfen su yazima denk geldim. Yazida bahsettigim küçük sehir, su anda yasadigim sehir. Tam 14 yil önce su anda hayal ettigim hayati, su anki hayatimi hayal ederek yaşıyordum ;) 

Almanya tespitlerim de süpermiş. Bu dönüş ucusunu hatırlamıyorum ama o zamanlar THY Istanbul Bremen direkt ucusu yoktu. O yüzden Lufthansa ile Münih aktarmalı uçmuştuk. Paralel koltuğumda Kenan Dogulu oturuyordu. Kuvvetle muhtemel o da Munih'ten Los Angeles'a uçacaktı ama eli kolu bomboştu cok tuhafıma gitmişti. O zamanlar bir kiz arkadaşım kendisini catara cutura götürüyordu bu arada, görmesin yazdigimi kızar :)

Görünmez Seytanlar diye bir belgesel izledim. Delhi'deki hava kirliliği ne korkunç, izlerken nefesim daraldı. Dünyanın en az değer gören halki bu Hintliler sanki. 

Sabahattin Ali'nin Kuyucakli Yusuf'unu bitirdim. Anadolu'nun kederine yine icim buruldu. Köylü kurnazlarına kuruldum ama en cok Yusuf'a dev kuruldum. Öyle böyle degil. Seni gerizekali capsiz. Ve zavallı Muazzez. 

Bu aralar haber okumaya başladım yine. Anksiyetem arttı. 

Bu arada vizyon panosu yapmadım. 

Yeni yil hastalıklarla başladı ama Pazar günü güneş açtı. Arkadaslarimizla Kuzey Denizi kiyisinda Dangast adında bir kasabaya gittik. Karlar altında bembeyaz bir bahçenin icinde Edo adındaki cok tatlı bir restaurantta yemek yedik. Sonra da biraz yürüyüş yaptık. Kar beklemediğimiz icin deri çizmelerimle yürümek zorunda kaldım ama neyseki sadece küçük bir tur arttik. Hayalimdeki 1 Ocak'i bir hafta gecikmeyle yasamış oldum. 

En sagda dikilen heykel, ayrıca bu sahilde dev bir penis heykeli var.

Deniz bu kadar cok çekilmişti

Gisbert Pöppel adında bir ic mimar kesfettim. Web sitesinde yaptigi evlere bir bakin.

Duvar rengi, kitaplık, şömine ve heykel...

somon ve sarabi renginin ahengi...

Geçtiğimiz yil, son Moleskine defterim bitti ve bu kez baska bir deftere yazmaya başladım. Kendisini cok sevdim. Yine alırım. Tabi ki Japon, MD Notebook. 

Aralik 2023 hayatımda en cok mum yaktigim dönem oldu sanirim. Araligin ilk 2 haftası da kizim hastaydı. Noele kadar olan zamanda sürekli deliler gibi yağmur yagdigi icin eve tikilip kaldık. Noel tatili boyunca da o kadar cok yağmur yağdı ki, bazı yerler sular altinda kaldi, sehrimizdeki bazı evlerin tahliye edilebilme ihtimali dogdu, bir sürü insan bana iyi misiniz diye mesaj attı. Iyiyiz. Şimdilik...

Döne döne gördüğüm kabuslardan biridir sudan kalmak. Bazen tsunami, bazen yükselen sular.

Noelde, bir aksam hariç sofralarimin fotografini bile çekemedim. Gerci benim sofralarım da öyle hiçbir zaman dev özenilmiş, dev stil sahibi sofralar degil. Ama yine de her zaman belli bir sadelik ve güzellikleri oluyor.

Bu yil devasa bir ağaç aldık, cok güzeldi. Alttaki süs gecen yil almistim. Bu yil aldiklarimin fotosunu çekmemişim ama onları da seneye çekerim. Genelde dizimin Advent takvimine koyuyorum. Hem ona hem bize hediye oluyor. 

Cok mum yaktim demistim, degil mi? Alttaki de mutfağımdan. 

Kendime noel brosu aldim.

Güzel proseccolar ve kirmizi saraplar ictim. Noel arifesinde yemeği ben yaptım, birinci günü esim. Yilbasinda da ana yemeği o, yancilari ben. Ama ondan da foto yok. 

14 yil önceki beni yazacaktım, buralara kadar geldim. Özlemisim böyle her telden boş yazismalarimi.