Kendime

Kalbin kırık.

O seni hep alttan alta rahatsız eden, baskiladigin sezginin doğru oldugunu, her zaman öyle oldugunu sonunda yine hatırladın.

Kendinle baristiğin gün, her seyin aslinda gözünün önünde oldugunu gördün.

Sana sallanan tüm kirmizi bayrakları görmezden geldiğin icin, kendine inanmadigin, kendine güvenmediğin icin kızdin önce kendine. Öfke kulaklarını dayanamayacagin kadar ısıtti.

Korktun önce öğrendiklerinden, gördüklerinden. Hala korkuyorsun. Sinir çizmen gerekecek cünkü. Sevdiğin bir arkadaşın, belki de cok yakin arkadaşım dediğin biri cünkü o. Bazıları sana salak diyecek, kimisi de naif ama sen bileceksin ki kisi kendinden bilir isi. Beklememen normal. Hiç beklemeyeceksin, hiç ögrenemeceksin insanlardan bunları beklemeyi. Cünkü sen kimseye öyle davranmadin, davranmayacaksin. 

Onlar güçlü sandin, sen güçsüz. Onlar tam, sen eksiksin sandin. Sen sevilmek icin kendinden verdin. Tüm dünyaya borçluymuşsun gibi. Onlar sevilmek icin senden aldılar. Tüm dünya onlara borçluymuş gibi. Onlar senden güçsüzmüs meğerse. Sen kendinle yüzleşirken, onlar yüzleşmiyormuş. Sen kendini ezik sanarken onlar kendi ezikliklerini seni ezmeye calisarak telafi ediyorlarmış meğerse. 

Ama ögrendin. Senin yanlış olmadigini. Sezgilerinin doğru oldugunu. Kendi varligina saygı duymayı. Sinirlerini çizmeyi. Artik beklesen de beklemesen de etrafını saran parlak camdan kayıp gidecek hepsi.

Korkma, yanındayım. Buraya kadar geldin artık. Dönüsü yok artık bu kadar anladıktan sonra. Seni sevsin istediğini sandigin o kisileri aslinda senin istemediğini, arkadaşım dediğin pek cok kisinin arkadaşın olmadigini, sadece tanidigin oldugunu, belki de sadece ikinci ya da ücüncü çemberinde olmaları gerektiğini gördün. Artik sen de insanları sevmiyorsun. Bu sefer onlarla yüzleşmeyeceksin bile. Deliler gibi kendini ve kalp kirikliklarini anlatmaya calismayacaksin da. Önüne, yoluna bakacaksın. Aferin küçük kiz, seninle gurur duyuyorum. Sonunda büyüdün. 

Yoshitomo Nara - Cosmic Girl, Eyes Open