Hayatin Basladigi Yer

Yazının soundtrack'i

Biliyorum, şu aralar sen de benzer bir süreçten geçiyorsun, değil mi? Bedenin, zihnin ve kalbin "yeter" diye çığlık atıyor gibi hissediyorsun. Ancak bu çığlıkları duymak yerine, telefonunun ekranında kendi cigliklarini bastıranların fotograflarini kaydırıyorsun. Kendini duyamıyorsun, çünkü çok yorgunsun. Duymuyorsun cünkü üretkenlik batağına saplanmış, her boş vaktinde podcast dinliyor, bir seyler okuyor, ya üretmeye ya da gelişmeye caliyorsun. Kendini duyamamak sana başkalarının seni duymasını beklemeyi getiriyor, ama gerçekte bu bekleyişin boşuna.

Esasında, onlar da kendilerini duyamıyorlar. Kendini duyamayan biri, seni nasıl duyabilir ki?

Sen dedigime bakma, hepimizden bahsediyorum aslinda. Şöyle otursak senle, gözlerimizi kapasak, elini kalbine koysan, sorsan kendine "neye ihtiyacın var" diye? Bu soruyu sorduğunda ne hissedersin? Belki de kendini bir hapishane içinde hissedersin, ama kapının açık olduğunu fark etmezsin. Tutup kolundan isiga cikarir misin kendini? Isiktan korkup alistigi karanlığa dönmeye calisan kendine sarılır misin siki siki? Ihtiyacin olanin zaten sende oldugunu hatırlar misin? Belki de fazlalıktan ziyade eksilme ihtiyacın olduğunu fark eder misin?

Tüm bu yüzleşmelerden korkuyorsun, değil mi? Çünkü sadece kendi varlığını yücelttiğinde, insan olmanın gururuyla yaşarken, yaşamındaki tüm o yarim yamalakliklara veda etmen gerekecek belki de. Tamah ettigin, kendine reva gördüğün tüm o yarimyamalak asklar, isler, esler, arkadaşlıklar, kariyerler... onlara artık tamah etmeyeceğin gercegi korkutuyor seni, biliyorum.

Ama senin bilmedigin, kendini sadece varligindan ötürü kutsadigin o topraklarda, artık korkmayacagin gercegi. Korku yerini olusa bırakıyor. Biliyorsun zaten her seyi, sadece zihninle degil tüm hücrelerinle biliyorsun. 

Orasi korkunun olmadıgı yer. Orasi kendin oldugun yer. Orasi varliginin yüce oldugu, tüm insan varliginin yüce oldugu o yüzden kendin kadar başkalarına saygı duyduğun ama baskalarinin varligini, kendininkine tercih etmediğin, terazide kendini asagi çekmediğin yer. Terazide eşit oldugun yer. Orasi hayatin basladigi yer. 

Shai Yehezkelli, Tell Me a Little about the Place You Come From, 2016