Ruyam

Ale ile benim evimizmis. Ama simdiye kadar hic gormedigim bir ev. Istanbul'da. Sitenin bahcesinde. Evi ariyorum ariyorum bulamiyorum. Anahtar kapiyi acmiyor. Cildirmak uzereyken yanlis daireyi acmaya calistigimi farkediyorum. Bir asagidaki apartmanmis. Evin ici cok guzel. Cok ferah. Boyle design evler gibi. Acik mutfak. Mutfagin arkasi tamamen cam. Disarida firtina varmis. Koprunun lastigi varmis bizim camin onunde sallaniyor. Ama evin ici cok aydinlik. Hersey yolunda. Korkmuyorum. Akrabalar falan var. Sonra babam anneni getirecegi diyor. Sasiriyorum. Yatar hasta. Sonra ben baska bir odadayim yerlere meyve posalari sacilmis onlara basmamaya calisirken annem geliyor. Yuuyor. Hasta gibi degil. Ama cok sisman. Sasiriyorum. Herhalde yatmaktan diyorum. Duvara bakiyor. Ne gupur ne kirlent ne uzmusum bunlar icin kendimi gibi bir seyler soyledi. Sabah unutmayayim diye tekrar ettim ama unutmusum. Annem oldugunden beri ilk def ruyamda annem konustu. Bundan once defalarca gordum onu. Dirilmis olmus vs ama hic konusmamisti. Hic. Yuzu mutluydu. Anlatamam size. Annem bu sabah bana ruyamda enerji ve guc verdi. Hic dugun stresi yapmadim bugun. Gecen hafta ilk defa annemin mezarina gittim. Guzel olmus. Kardesimin tasarimi. O zaman agladim. Dua edemedim. Garip geldi. Kabullendigimi saniyordum ama edememisim belki tamamen. Annemin beni sevdigini anladim. Bu gunleri annesiz gecirmek cok zor. Onu her zamandan fazla ozluyorum. Her olayda simdu ne yapardiyi konusuyoruz kardesimle. Muhtemelen cok kavga ederdik. Davetli listesinden dolayi cok aglatirdim onu. Ama cok mutlu olurdu beni evlenirken gordugu icin. Almanyaya tasinacagim icin uzurlurdu. Ama belli etmedigi heyecani ile sik sik beni ziyarete gelirdi. Kayinvalimde gizliden rekabet ederi :) kuzum benim. Bu sabah konustu benimle.