Buika

en son 23 haziranda yazmışım. 24 haziranda annemi kaybettik. bihterle aynı gün... ne salağım yazdığım şeye bak... hoşgörün artık... 30 yaşım dolmadan hayatın en büyük tokadını yedim... bundan önce yaşadıklarım hiçmiş sanki... hayat da çok anlamsızmış sanki... biliyorum sonsuze dek mutsuz olmayacağım ama şu an çok mutsuzum...

muhteşem buikayı dinlerken keşke aşk acısı çekiyor olsaydım dedim... sonra babam geldi... onu düşündüm... oun nasıl bir aşk acısı yaşıyor olacağını... içim nasıl acıdı tarif edemem ki... kalbimde hissettiğim fiziksel acıyı nasıl anlatırım ki...

ne yazmak istiyorum, ne alışveriş yapmak, ne birşey yapmak... öyle amaçsız ve anlamsız herşey.

zaten o kadar yorgun ve o kadar enerjisizim ki ben istesem de bi şey yapamam...