Kardeşim
kardeşim küçükken, daha 1 yaşında bile yokken yani bebekken, annem onu bazen benim yanıma yatırırdı. Kardeşimle benimle yatsın isterdim ama çok küçük olduğundan annem de gönlüm olsun diye kısa süreliğine yatırırdı yanıma. Elif uyurken kara saçlarıyla kaplı kafası yana düşer benim göndeme yaslanırdı. Çok hoşuma giderdi, kendimi abla gibi hissederdim. O gün bugündür hep abla gibi oldum ben kardeşime. Arkadaş gibi değil, abla gibi. O yüzden onu hem hep çok sevdim hem de hep çok saygı bekledim bana karşı. O sebeple kızınca da anne baba gibi kızdım. Arkadaş gibi değil. O yüzden birbirimizi pek anlayamadık sanırım.
Yorumlar