çoluk çocuk

Bence insanlar en az 2 çocuk yapmalıdırlar. Eğer annesine ve/veya babasına birşey olursa bir kardeşi olsun diye. Canı sıkkınken, aileden uzakken bir sarılıp ağlasın diye. Korkunca kalkıp yanına yatsın diye. Sen ölü taklidi yapıp onu korkutunca başında ablacım diye ağlasın diye. seni koşulsuz seven yaşına yakın biri daha olsun diye.
bir arkadaşım hem annesini hem kardeşini kaybetmişti. ona sorsanız en 3 çocuk olmalıdır der herhalde.
bu yazı da o çocuklar nasıl bakılır (maddi manevi) düşünmeden duygusalca yazılmıştır.
bir de anne babalar sigara içmemeli. içer de başlarına bir şey gelirse çocuklar onları hiç affetmezler belki, onlara çok kızarlar. anne babaların çocuklarını üzmeye, onları doğurup sonra hasta olmaya hakları yoktur (benim annem hiç sigara içmedi). o yüzden sigara içmeyin lütfen. bırakın lütfen. böyle söyleyince olmuyor biliyorum ama başınıza gelince çok geç oluyor. hem ne iradesizlik düşünsenize, ben bırakmamış olsaydım annem ilaç alırken zırt pırt dışarı çıkıp sigara içmek isteyecektim. o kadar gözüm dönecekti ki sigarasızlıktan annemi bırakıp gitmeyi göze alacaktım. hem de defalarca.
anneler, babalar, muhtemel anne babalar, sözüm size. sigara içeyin.
bir de anne babalar fani şeylere kafalarını takıp stres yapmamalılar. yapıyorlarsa, takıyorlarsa, terapi, nefes kursu, yoga, namaz artık ne isterlerse bir yolunu bulup rahatlamalılar. bu da sigara kadar zararlı çünkü. herşeyi kafanıza takıp hasta olursanız çocuklarınız yine çok üzülür.
ben 20 haziran 2009'da Art of Living Part II'de bıraktım. sigarayı yani. şimdi düşününce bile göğsüm acıyor.