Oylesine

Kayinvalidem yanimda benim kucumen pembe notebookumdan dugun resimlerimize bakiyor, ben de i padden bloglar arasinda geziniyorum. Ay dugun resimlerimizi pek bakasim uok su anda cunku album icin resimm secmem lazim ve hala yamadim. Tasinmadan yapamayacagim o isi sanirim.
Bir de dugune cagirmadigim/cagiramadigim bazi insanlar yuregimi sizlatiyor. Bir sey ildugu yok da gecti gitti iste, insan o vakit dugun stresinden ya unutuyor, ya yeterince algilayamiyor ne bileyim yani boyle bir mahcubiyetim var bazi insanlara karsi. Gececek bu da zamanla biliyorum ama hakikatin insanin hayatinda bir kez olan bir sey. 20 kisi fazla tutsaydim, su hissi yasamaktan iyiydi. Bir de haber vermeden gelmeyenler var tabi, onlara ayrica bir gicigim yani, haber verseler en azindan su icimde kalan insanlari cagirirdim. Aman ne bileyim
Dertlendim yine. Ama yapacak bi sey yok tabi. Bi de o vakit cagirmak istemeyip bi sekilde cagirdim
İnsanlar var. Onun icin de kendime kiziyorum zaman zaman. Sonu yok tabi. Yapacak bir sey de yok.